Sinds ik wat woorden heb gehad met mijn vriendin lijkt het wel of niemand nog iets met mij te maken wil hebben. En dat omdat ik enkel mijn mening heb gegeven. Maar je mag toch voor je mening uitkomen?
Wil niet meer achter de geraniums zitten en hoop langs deze weg de man van mijn dromen te ontmoeten. Ik ben een ondernemende vrouw en moet veel reizen voor mijn werk. Na thuiskomst mis ik een maatje waar ik mijn verhaal bij kan doen.
Klaar ben ik er mee! Met dat eeuwige alleen zijn! Iedereen om me heen zegt dat het zo leuk voor me is dat ik nergens rekening mee hoef te houden, maar ondertussen leiden ze allemaal hun eigen leven met hun eigen gezinnetje. En ik zit maar alleen. Dat wil ik niet meer en dat doe ik niet meer. Ik ga hier een man zoeken om mijn leven mee te delen en dat zal me lukken ook!
Ja ik heb iets met zwart niet dat ik depressief ben of zo maar ik vind de kleur gewoon mooi. Ik heb wel eens gehoord he buuf ga je al weer naar een begrafenis maar dit is gewoon hoe ik ben. Take it of leave it.
Hoe naar ik het ook vind om te zeggen, ik doe het toch. Jullie kennen hem immers niet. Mijn man kan niet meer presteren. Hij is iets ouder dan ik en hij krijgt hem echt niet meer omhoog. Hij probeert me wel op andere manieren te plezieren, maar dat is niet genoeg voor mij. Ik heb een echte man nodig.
Het liefst wordt ik oud en gelukkig met een heel lieve man die net als ik dol op kinderen is. Mijn kinderwens is groot en als ik de man heb gevonden die de ware voor me is gaan we eerst plezier maken en daarna aan kinderen beginnen.