Als ik vertel wat mijn beroep is word ik vaak uitgelachen. Ik leef in een mannenwereld met mijn werk, ik ben vrachtwagenchauffeur. Verder is er niets mannelijk aan mijn karakter, ben zelf van binnen wat onzeker. Heb daar geen moeite mee, weet dat heel goed te verbloemen.
Het leven is gewoon zo mooi en het is zonde om daar niet van te genieten. Het zou dan ook prachtig zijn als ik hier mijn soulmate zou kunnen vinden want dan kunnen we er samen van genieten.
Alle mannen kunnen me schrijven hoor. Want het zit me behoorlijk hoog, het gebrek aan een man en alles wat daarbij hoort. Snap je me? Ik ben dus niet zo kieskeurig, ik wil alleen maar snel contact.
Helaas zegt mijn hond niets terug op de lange wandelingen die ik met hem maak, het zou daarom leuk zijn als ik leuk gezelschap had die wel genoeg te vertellen had.