De laatste tijd ben ik een beetje humeurig, ik heb daar al last van bij het opstaan. Denk dat het komt omdat ik geen vriend meer heb en wil dan ook kijken of jij het bent jij mijn humeur kan verbeteren.
Wil niet meer achter de geraniums zitten en hoop langs deze weg de man van mijn dromen te ontmoeten. Ik ben een ondernemende vrouw en moet veel reizen voor mijn werk. Na thuiskomst mis ik een maatje waar ik mijn verhaal bij kan doen.
Helaas zegt mijn hond niets terug op de lange wandelingen die ik met hem maak, het zou daarom leuk zijn als ik leuk gezelschap had die wel genoeg te vertellen had.
Thuis krijg ik eigenlijk best weinig aandacht. Soms denk ik dan wel eens bij mezelf van " ach, het is normaal op onze leeftijd" Maar eigenlijk ben ik het daar helemaal niet mee eens. Ik voel me namelijk nog jong en fit en wil gewoon nog zo veel mogelijk genieten van het leven. Ik ben te jong om als een kasplantje achter het raam te gaan zitten.
Een bril is het enige wat ik nodig heb voor de rest werkt bij mij alles nog prima. Heb ook nog weer de keuring gehad en ik mag weer een jaartje verder. Hoe zit dat met jou?