Vrijen met lekkere meid (23)

Heel eenzaam kan ik mij voelen, mijn enige familie die ik nog heb is mijn zus. Helaas woont zij down under, zie haar wel met beeldbellen, maar dat is anders dan elkaar in de ogen te kijken. Kinderen heb ik niet, dat is geen bewuste keuze geweest, dit is door moeder natuur zo beslist. Wat ik hoop is dat ik nog een maatje vindt die mijn eenzaamheid naar het verleden zendt.

Ergens een kopje koffie doen, een hapje eten. Misschien zelfs een fijne wandeling dat zijn dingen die ik al fijn vind.

Ben graag op strand, ik hou er echt van om naar de zee te gaan kijken en mijn gedachtes alle kanten op te laten gaan. Maar gaan mijn dromen die ik dan heb nog uitkomen?

Ik heb bij mijn profiel wel single staan, maar het zit iets anders in elkaar. Mijn man is dement en is al jaren opgenomen in een verpleeghuis. Het is zelfs al zo ver met hem dat hij mij en de kinderen niet meer herkent. Iedere week bezoek ik hem, het is een zware beproeving om je eigen man zo te zien af te takelen. Een huwelijksleven heb ik niet meer, wat ik zoek is een man die het wel kan accepteren dat ik op papier nog getrouwd ben. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om te gaan scheiden, dat voelt voor mij als een dolk in de rug voor mijn manw

Helaas zegt mijn hond niets terug op de lange wandelingen die ik met hem maak, het zou daarom leuk zijn als ik leuk gezelschap had die wel genoeg te vertellen had.