Naaien met grijze oma (56)

De grond is onder mijn voeten weg geslagen, mijn man heeft mij een ultimatum gesteld. Als ik niet 30 kilo afval gaat hij de echtscheiding aanvragen. Het gekke is dat hij zelf ook vrij dik is, hij weegt 135 kilo. Ik verplicht hem niet om af te vallen, ik weet mij nu geen raad. Moet ik voor hem afvallen of moet ik mijzelf blijven, dat is de vraag waar ik zelf nog geen antwoord op weet.

Heel eenzaam kan ik mij voelen, mijn enige familie die ik nog heb is mijn zus. Helaas woont zij down under, zie haar wel met beeldbellen, maar dat is anders dan elkaar in de ogen te kijken. Kinderen heb ik niet, dat is geen bewuste keuze geweest, dit is door moeder natuur zo beslist. Wat ik hoop is dat ik nog een maatje vindt die mijn eenzaamheid naar het verleden zendt.

De lach op mijn gezicht is een goed teken, dit betekent dat ik lekker in mijn vel zit.

Overdag heb ik teveel tijd en in de avond lig ik te verlangen naar iets wat ik al lang niet meer krijg en waar ik niet zonder kan. Ik hoop dat ik via hier een lieve en sexy man kan ontmoeten om af en toe eens af te spreken.

Het alleen zijn begint me een beetje parten te spelen, ik wil heel graag een man leren kennen met wie ik mijn dagen mag slijten maar kan je wel verzekeren dat dat er nog heel veel zijn.