Sta eigenlijk redelijk alleen in mijn leven. Kinderen heb ik nooit gekregen en dus heb je ook niet veel familie meer. En ik begin behoorlijk eenzaam te worden.
In het begin was ik blij dat ik bij mijn man weg was, vrijheid! Maar begint nu toch weer te kriebelen. Niet naar hem natuurlijk, maar zou wel weer fijn zijn een levenspartner te hebben.
Klaar ben ik er mee! Met dat eeuwige alleen zijn! Iedereen om me heen zegt dat het zo leuk voor me is dat ik nergens rekening mee hoef te houden, maar ondertussen leiden ze allemaal hun eigen leven met hun eigen gezinnetje. En ik zit maar alleen. Dat wil ik niet meer en dat doe ik niet meer. Ik ga hier een man zoeken om mijn leven mee te delen en dat zal me lukken ook!
Niemand schat mijn leeftijd goed, iedereen denkt dat ik een stuk jonger ben maar hier moet ik het wel verraden. Wil graag ene man leren kennen waarmee ik oud kan worden en die mijn leven nog aangenamer maakt dan het al is.