Ik heb gelukkig na de relatiebreuk mijn leventje weer opgepakt, ik heb een maandje getreurd maar dat is nu achter de rug. Wil me weer overgave storten op de man die me leuk vind en ik hem.
Sinds ik ben gestopt met werken ben ik eigenlijk alleen nog maar aan het reizen en het bevalt mij nog steeds erg goed. Wat ik alleen wel jammer vind is dat je nooit geen aanspraak hebt van mensen. Natuurlijk wel mensen die je tegenkomt maar uiteindelijk kom je altijd alleen aan en ga je ook weer alleen.
Er is in mijn leven wel plek voor een man. Een vaste plek dus. Ik durfde dat nooit aan, maar sinds mijn vader is overleden, ben ik na gaan denken. Mijn moeder is dan wel haar man kwijt, maar ze heeft wel echte liefde gekend. iemand die altijd naast haar stond. Ik wil dat ook, ik wil niet alleen oud worden. Ik wil liefde.
Of ik hier goed zit weet ik niet, daar zal ik met de tijd wel achter komen. Ik hoop in ieder geval te kunnen klikken met iemand van rond mijn leeftijd. Iets ouder of iets jonger is prima maar ik ben geen oma die een toyboy zoekt.