Thuis zit ik alleen en enkel de kat geeft me een kroeltje als ik haar eten heb gegeven. Wil een kroeltje krijgen van een man, een man die me waardeert en voor me wil gaan.
Het leven kan soms veel doornen hebben, de laatste doornen ben ik verloren. Dit betekent dat het leven alleen maar mooier kan worden, niets houd mij daarom meer tegen om nog de leuke lieve man te vinden.
Sinds ik ben gestopt met werken ben ik eigenlijk alleen nog maar aan het reizen en het bevalt mij nog steeds erg goed. Wat ik alleen wel jammer vind is dat je nooit geen aanspraak hebt van mensen. Natuurlijk wel mensen die je tegenkomt maar uiteindelijk kom je altijd alleen aan en ga je ook weer alleen.
Ik ben een rustige vrouw, die al weer een tijd alleen is. Ik kan genieten van een goed boek of van een puzzel van meer dan 1000 stukjes. Dan word ik helemaal zen.
Tussen de lakens gebeurt er niets meer tussen ons. Logisch ook, mijn man is bijna negentig, dus dat gaat echt niet meer. Maar ik ben iets jonger en bij mij zit alles nog goed, dus ik wil nog wel. Zullen we samen eens afspreken om nog eens goed tekeer te gaan? Jonge mannen mogen ook reageren, of is dat ijdele hoop?