Als ik vertel wat mijn beroep is word ik vaak uitgelachen. Ik leef in een mannenwereld met mijn werk, ik ben vrachtwagenchauffeur. Verder is er niets mannelijk aan mijn karakter, ben zelf van binnen wat onzeker. Heb daar geen moeite mee, weet dat heel goed te verbloemen.
Hoe naar ik het ook vind om te zeggen, ik doe het toch. Jullie kennen hem immers niet. Mijn man kan niet meer presteren. Hij is iets ouder dan ik en hij krijgt hem echt niet meer omhoog. Hij probeert me wel op andere manieren te plezieren, maar dat is niet genoeg voor mij. Ik heb een echte man nodig.
Laat mij dan ook maar bij die groep vreemdgangers horen. Het grootste deel van de bevolking schijnt dat te doen, dus waarom ik niet? Ik ben er geil genoeg voor, ik kan best meerdere mannen aan. De mijne en dus anderen. Jou dus ook!
Alhoewel ik een gebonden vrouw ben wil ik echt eens buiten de deur gaan snoepen.
Bij mijn man kom ik echt tekort, en wil nu een man vinden die wel weet wat een vrouw nodig heeft naast de standaard sex. Ik wil meer en vaker genieten en mijn grenzen verleggen.
Ben best onzeker geworden na mijn scheiding, misschien wel omdat mijn man een jongere vriendin heeft gevonden en mij daarom verlaten heeft. Dus ik zou het erg fijn vinden om weer wat meer zekerder te worden in mijn leven.