Hai! Ben een positieve meid, ruime blik op alles en ik zie het leven door een roze bril. Vind het erg opwindend als een man wat moeite voor me doet. Je weet wel... etentje bij kaarslicht en zo van die dingetjes.
Thuis krijg ik eigenlijk best weinig aandacht. Soms denk ik dan wel eens bij mezelf van " ach, het is normaal op onze leeftijd" Maar eigenlijk ben ik het daar helemaal niet mee eens. Ik voel me namelijk nog jong en fit en wil gewoon nog zo veel mogelijk genieten van het leven. Ik ben te jong om als een kasplantje achter het raam te gaan zitten.
Soms hoor ik mensen denken oud grijs beetje mollig logisch dat ze alleen is, maar is dat wel echt wat mensen denken? Want ik zou wel erg graag een maatje willen in mijn leven.
Het alleen zijn begint me een beetje parten te spelen, ik wil heel graag een man leren kennen met wie ik mijn dagen mag slijten maar kan je wel verzekeren dat dat er nog heel veel zijn.
Na mijn scheiding, die echt heel heftig was, ben ik echt door een enorme hel gegaan. Gelukkig zie ik nu het licht weer en durf ik het langzaam aan om weer nieuwe vriendschappen aan te gaan.