Mijn ouders maken zich een beetje zorgen, ik ben 32 jaar en nog steeds vrijgezel. Ze zeggen steeds tegen mij, Suzan, wanneer neem je nu eens een man mee naar ons toe. Nou ik dacht bij mijzelf, laat mij eens een poging wagen.
Mijn huwelijk is eigenlijk al lang voorbij maar ben nog steeds officieel getrouwd. Mijn man zit namelijk in een verzorgingstehuis maar hij herkent mij al lang niet meer. Toch bezoek ik hem nog iedere week. Hoe dan ook, ik wil niet alleen blijven en hoop daarom weer een nieuwe liefde te vinden hier. Als je vragen hebt, moet je ze maar gewoon stellen hoor. Ik ben een open en eerlijk persoon.
De eerste helft van mijn jeugd is voorbij maar de tweede helft kan nog wel een stuk leuker worden. Althans met een gezellig maatje die leuke dingen wil doen kan dat zeker iets worden.
Al wat ouder, maar ik wil nog steeds wel aan de man hoor. Ik ga met mijn tijd mee en doe dat online, zo gaat dat toch tegenwoordig? Nu maar hopen dat de heren hier ook te vinden zijn. Anders mag het ook een jongere man zijn hoor.
Sta jij, net als ik, open voor urenlang genieten van en met elkaar? Dan ben jij degene die ik zoek voor mijn bed avonturen. Hoewel ik niet alleen in bed kan genieten maar ook daarbuiten.
Een man heb ik niet nodig heb ik altijd geroepen, ik dacht ik dop mijn eigen boontje wel. Juist nu ik ouder word merk ik het gemis van een man, daarom ben ik weer actief zoekende. De boontjes samen doppen lijkt mij veel gezelliger.