Naaien met grijze oma (60)

Ik ben al zo lang alleen dat ik bijna ben vergeten hoe ik moet zoenen laat staan de rest. Ik ben al jaren alleen en ik ben er echt klaar mee.

Het leven kan soms heel raar lopen maar om bij de pakken neer te gaan zitten is zeker niet de oplossing. Toen ik nog getrouwd was, kregen ik en mijn man een verkeersongeval. Mijn toenmalige man kwam er goed vanaf en ik zit sindsdien in een rolstoel. Helaas kwam er een scheiding en ben ik nu single. Ik zou het toch nog wel heel fijn vinden om nog mijn leven met iemand te kunnen delen.

Als ik vertel wat mijn beroep is word ik vaak uitgelachen. Ik leef in een mannenwereld met mijn werk, ik ben vrachtwagenchauffeur. Verder is er niets mannelijk aan mijn karakter, ben zelf van binnen wat onzeker. Heb daar geen moeite mee, weet dat heel goed te verbloemen.

Mijn donkere uiterlijk schrikt veel mannen af, helaas kan ik het niet veranderen. Van binnen ben ik net als iedere andere Nederlander. Ik ben geadopteerd, mijn hele leven heb ik in Nederland gewoond, ik ben van binnen een echte Nederlandse. Ik hoop hier een man te vinden die verder kijkt dan mijn donkere uiterlijk en niet gelijk zijn oordeel klaar heeft daarover. Ik houd er niet van om in een hokje gezet te worden.

Laatst vroegen mijn kleinkinderen waarom opa er niet is, en dan denk ik ja dat is een goede vraag. En of oma altijd alleen blijft. Daar sta je dan met je mond vol tanden kan ik je zeggen want het is ook niet waar ik voor gekozen heb.