Dat ik een leuke vrouw ben in het geheel, dat weet ik zeker maar ik vraag me af of ik nog kans maak in de liefde. Het is al weer zo lang dat ik alleen ben maar als ik het niet probeer, dan gebeurt er nooit wat.
Het alleen zijn begint me een beetje parten te spelen, ik wil heel graag een man leren kennen met wie ik mijn dagen mag slijten maar kan je wel verzekeren dat dat er nog heel veel zijn.
Gaan wij er nog een leuke tijd van maken? Ik hoop toch echt wel een schat te vinden hier, want ik ben daar hard aan toe, het leven alleen wordt me te zwaar. ik heb een schouder nodig om op uit te huilen en een arm om me heen. Wat iedereen wil eigenlijk. Jij ook?
Er is in mijn leven wel plek voor een man. Een vaste plek dus. Ik durfde dat nooit aan, maar sinds mijn vader is overleden, ben ik na gaan denken. Mijn moeder is dan wel haar man kwijt, maar ze heeft wel echte liefde gekend. iemand die altijd naast haar stond. Ik wil dat ook, ik wil niet alleen oud worden. Ik wil liefde.
Klaar ben ik er mee! Met dat eeuwige alleen zijn! Iedereen om me heen zegt dat het zo leuk voor me is dat ik nergens rekening mee hoef te houden, maar ondertussen leiden ze allemaal hun eigen leven met hun eigen gezinnetje. En ik zit maar alleen. Dat wil ik niet meer en dat doe ik niet meer. Ik ga hier een man zoeken om mijn leven mee te delen en dat zal me lukken ook!
Met mijn werk waar ik nog van hou vermaak ik mij prima. Doe het nog een paar uurtjes per week omdat thuis zitten niets voor mij is. Voor wie mag ik ook wat tijd maken?