Spannend om hier te zijn ook al weet mijn vriend van niets. Ik hou wel van een uitdaging want ben niet de doorsnee saaie dame die een leven heeft zoals de meeste. Af en toe wat spanning en eens iets anders moet toch kunnen.
Een man heb ik niet nodig heb ik altijd geroepen, ik dacht ik dop mijn eigen boontje wel. Juist nu ik ouder word merk ik het gemis van een man, daarom ben ik weer actief zoekende. De boontjes samen doppen lijkt mij veel gezelliger.
Heel eenzaam kan ik mij voelen, mijn enige familie die ik nog heb is mijn zus. Helaas woont zij down under, zie haar wel met beeldbellen, maar dat is anders dan elkaar in de ogen te kijken. Kinderen heb ik niet, dat is geen bewuste keuze geweest, dit is door moeder natuur zo beslist. Wat ik hoop is dat ik nog een maatje vindt die mijn eenzaamheid naar het verleden zendt.
Sinds ik ben gestopt met werken ben ik eigenlijk alleen nog maar aan het reizen en het bevalt mij nog steeds erg goed. Wat ik alleen wel jammer vind is dat je nooit geen aanspraak hebt van mensen. Natuurlijk wel mensen die je tegenkomt maar uiteindelijk kom je altijd alleen aan en ga je ook weer alleen.
Al wat ouder, maar ik wil nog steeds wel aan de man hoor. Ik ga met mijn tijd mee en doe dat online, zo gaat dat toch tegenwoordig? Nu maar hopen dat de heren hier ook te vinden zijn. Anders mag het ook een jongere man zijn hoor.