Sinds een paar maanden ben ik weer single en heeft mijn vriendje gekozen voor een ander. Heel erg rouwig ben ik niet maar zou het wel heel leuk vinden om veel reacties te krijgen van jongens die met me willen gaan.
Thuis krijg ik eigenlijk best weinig aandacht. Soms denk ik dan wel eens bij mezelf van " ach, het is normaal op onze leeftijd" Maar eigenlijk ben ik het daar helemaal niet mee eens. Ik voel me namelijk nog jong en fit en wil gewoon nog zo veel mogelijk genieten van het leven. Ik ben te jong om als een kasplantje achter het raam te gaan zitten.
Ik mis echt de intimiteit in mijn leven, ik weet dat veel mensen denken als je ouder bent is de behoefte daarin weg of minder maar als je alleen bent is het niet hebben van een knuffelmaatje het eerste wat je mist.
Mijn vorige slaaf komt niet meer bij me, we klikten toch niet zoals het zou moeten. Daarom zoek ik wederom een onderdanige man, die mijn slaaf wil worden. We bespreken uiteraard hoe we het allebei willen en dan kan het niet mislukken.
Helaas zegt mijn hond niets terug op de lange wandelingen die ik met hem maak, het zou daarom leuk zijn als ik leuk gezelschap had die wel genoeg te vertellen had.