Het alleen zijn begint me een beetje parten te spelen, ik wil heel graag een man leren kennen met wie ik mijn dagen mag slijten maar kan je wel verzekeren dat dat er nog heel veel zijn.
De zeventig heb ik aangetikt, maar nog geen mankementen. Maar veel vriendinnen haken nu af bij het woord reizen en vakantie dus ik hoop iemand te vinden die wel op reis wil.
Wel, ik kan je zeggen dat ik al een bewogen leventje achter de rug heb. Maar dat houdt me niet tegen om te genieten van elke dag en nieuwe mensen leren kennen hoort daar ook bij.
Sinds ik ben gestopt met werken ben ik eigenlijk alleen nog maar aan het reizen en het bevalt mij nog steeds erg goed. Wat ik alleen wel jammer vind is dat je nooit geen aanspraak hebt van mensen. Natuurlijk wel mensen die je tegenkomt maar uiteindelijk kom je altijd alleen aan en ga je ook weer alleen.
Uniek ben ik zeker als persoon, maar misschien is ieder persoon dat wel. Ik ben altijd vrolijk en sta met het goede been op, zo een maatje zoek ik ook graag in mijn leven.