Ik wil weten waar je bent, de lieve, ontzettend aardige en flamboyante jongen die met mij verkering wil hebben. Uit de reacties die ik krijg maak ik een selectie en hoop dat ik de ware zal vinden.
De romantiek in mijn leven is wat ik erg mis, zeven jaar ben ik nu alleenstaand en wordt het hoog tijd om weer eens een romantisch avondje door te brengen met de man die mijn wel ziet zitten als partner.
Hoe naar ik het ook vind om te zeggen, ik doe het toch. Jullie kennen hem immers niet. Mijn man kan niet meer presteren. Hij is iets ouder dan ik en hij krijgt hem echt niet meer omhoog. Hij probeert me wel op andere manieren te plezieren, maar dat is niet genoeg voor mij. Ik heb een echte man nodig.
Heel eenzaam kan ik mij voelen, mijn enige familie die ik nog heb is mijn zus. Helaas woont zij down under, zie haar wel met beeldbellen, maar dat is anders dan elkaar in de ogen te kijken. Kinderen heb ik niet, dat is geen bewuste keuze geweest, dit is door moeder natuur zo beslist. Wat ik hoop is dat ik nog een maatje vindt die mijn eenzaamheid naar het verleden zendt.